نکات مهم درباره بهبود دیوارهای غیرسازه‌ای

بهبود تسلیح دیوارهای غیرسازه‌ای با رویکرد پیوست ششم آیین‌نامه 2800 و نشریه 819 مرکز تحقیقات مسکن

در دهه‌های گذشته، اجرای والپست‌ها و وادارها در سازه‌ها به ندرت مورد توجه قرار می‌گرفت و گاهی از روش‌های سنتی برای تسلیح دیوارهای غیرسازه‌ای استفاده می‌شد. اما تجربیات نشان داده است که این روش‌ها نمی‌توانند مشکلات تسلیح دیوارهای غیرسازه‌ای را به طور کامل حل کنند. با توجه به اهمیت ایمنی و پایداری سازه‌ها، پیوست ششم به آیین‌نامه 2800 توسط مرکز تحقیقات مسکن معرفی شد و الزامات جدیدی برای اجرای بهتر والپست‌ها و وادارها تعیین شد.

الزامات پیوست ششم آیین‌نامه 2800:

یکی از اصلی‌ترین تغییرات معرفی‌شده در این پیوست، الزام به استفاده از روش‌های جدید تسلیح مانند ناودانی منقطع کناری و زیرسقفی، واداره‌های میانی H و انتهایی U، میلگرد بستر، گیره، قلاب، بست‌های تخت و رادیکالی می‌باشد. این روش‌ها باعث افزایش ایمنی و پایداری اجزای غیرسازه‌ای می‌شوند.

حذف نبشی‌کشی‌های سراسری در روش سنتی:

در روش‌های سنتی والپست، از نبشی‌کشی‌های سراسری استفاده می‌شد که در پیوست ششم آیین‌نامه 2800 حذف شده و روش‌های جدید جایگزین شدند. این تغییرات بهبودی در اجرای والپست‌ها و وادارها ایجاد کرده و ایمنی سازه‌ها را تضمین می‌کنند.

ارجاع به نشریه 819:

برای جزئی‌ترین جزئیات مرتبط با اجرای این الزامات، ارجاع به نشریه 819 مرکز تحقیقات مسکن شده است. در این نشریه، جداول، دیتیل‌ها و ملزوماتی دقیق‌تر برای تسلیح دیوارهای غیرسازه‌ای ارائه شده است.

در نتیجه، با رعایت الزامات پیوست ششم آیین‌نامه 2800 و مراجعه به نشریه 819، می‌توان به بهبود ایمنی و پایداری سازه‌ها در پروژه‌های ساختمانی کمک کرد و مشکلات تسلیح دیوارهای غیرسازه‌ای را به حداقل رساند

تفاوت‌های سازه و غیرسازه‌ای در قدیم و زمان حال

در گذشته، در صنعت ساخت‌وساز، جوش کردن وادارها به سقف به‌عنوان روش اصلی اتصال استفاده می‌شد. اما با معرفی پیوست ششم به آیین‌نامه 2800، این روش ممنوع شده و اتصال وادارها به سقف باید به‌صورت اتصال کشویی و در برخی موارد اتصال تلسکوپی (در مقطع قوطی) انجام شود.

یکی از تغییرات مهم در روش جدید، استفاده از وادارهای میانی با مقطع H و وادارهای انتهایی با مقطع U با بال 5 سانتی‌متر و جان به اندازه عرض بلوک و طول ارتفاع سقف تا کف طبقه است. این وادارها باید توانایی تحمل بار ناشی از نیروهای خارج از صفحه را داشته باشند و برای این منظور بال‌های این المان‌ها به همراه میلگرد بسترها تقویت می‌شوند.

تفاوت دیگر در اجرای والپست‌های سنتی نسبت به روش جدید مربوط به نحوه اتصال وادارها به سقف است. در گذشته، وادارها به سقف جوش داده می‌شد، اما در روش جدید اتصال به‌صورت کشویی انجام می‌شود. در آغاز این تغییرات، سوال اصلی این بود که چگونه باید این اتصال کشویی انجام شود و قطعه بالا باید چه شکل و اندازه‌ای داشته باشد. برای حل این مشکل، مستر والپست با تولید والپست‌های کشویی در زیر سقف راه‌حل ارائه داده و نیازی به قرار دادن یونولیت در وادارهای میانی و انتهایی نیست. (در صورت استفاده از مقطع قوطی به همراه اتصال سقفی تلسکوپی برای اجرای وادارها، نیاز به قرار دادن یونولیت وجود دارد.

در روش سنتی اجرای دیوارهای غیرسازه‌ای، فقط در طرفین دیوار، فاصله‌ای بین ستون و دیوار در نظر گرفته می‌شد. اما با معرفی روش جدید، تغییرات مهمی در اجرای این دیوارها به وجود آمده است. در این روش جدید، علاوه بر ایجاد فاصله بین دیوار و ستون‌ها که از قبل معمول بوده، باید نیز بین دیوار و زیر تیر سقف این فاصله را در نظر گرفت. این فاصله باید با استفاده از موادی که دارای خاصیت انعطاف‌پذیری هستند مانند پشم سنگ و یونولیت پر شود تا خیز بلندمدت تیر سقف موجب ترک در نازک‌کاری دیوار نشود.

همچنین در این روش جدید، دیوار غیرسازه‌ای به صورت طره و به جای مهار از بالا به زیر تیر سقف قرار می‌گیرد. به علت اینکه این دیوارها از بالا به زیر تیر مهار نمی‌شوند و به صورت طره‌ای می‌باشند، می‌بایست در زیر تیر والپست زیر سقفی به صورت ناودانی منقطع با فواصل معین (به ازای هر 75 سانتی‌متر یک ناودانی با طول 20 سانتی‌متر) اجرا شوند تا دیوار در محور خارج از صفحه در بالا نیز مهار گردد.

این تغییرات در اجرای دیوارهای غیرسازه‌ای به منظور افزایش پایداری و ایمنی سازه‌ها در برابر نیروهای خارج از صفحه انجام می‌شود و از آنجایی که مهرکاری زیر تیر سقف ممنوع شده است، از روش‌های جدید و بهبودیافته برای اجرای این دیوارها استفاده می‌شود.